W tym krótkim świadectwie pragnę wyrazić wdzięczność Panu Bogu za to, że postawił ks. Krzysztofa na mojej drodze. Wydarzenie, które chce przywołać miało miejsce zimą 1995 r. w Zakopanem, gdzie ja byłam formatorką małej wspólnoty INMK (Instytut Niepokalanej Matki Kościoła), a on przyjechał z kolegą kapłanem na narty. Dla mnie wówczas był to czas bardzo trudny, nie odnajdywałam się w roli, którą mi przydzielono, nie miałam w sobie dość siły i mądrości, by prowadzić formację, wydawało mi się, że ponoszę porażkę, mówiłam tylko: „Bądź wola Twoja”. Wtedy, jak wierzę, Pan przyprowadził ks. Krzysztofa, aby mnie podniósł i umocnił. Rozmawialiśmy kilka godzin, jak dziś pamiętam jego słowa: „Basiu, czy był lepszy formator, animator jak Jezus? A popatrz, jakich uczniów sobie wychował: jeden się Go zaparł, drugi Go zdradził, a reszta uciekła wtedy, kiedy ich najbardziej potrzebował”. Mówił także, że „Jezus wiele dokonał, chodząc po ziemi, czyniąc cuda, ale najwięcej zrobił, kiedy był na Krzyżu. Kiedy nie mógł poruszać ręką i nogą, kiedy był unieruchomiony, kiedy – po ludzku – nic nie mógł i poniósł klęskę. Wtenczas dokonał najwięcej, dokonał dzieła odkupienia, wtedy właśnie nas uratował”. Te słowa bardzo mnie umocniły, dały poczucie wolności, bo ja byłam przekonana, że muszę to czy tamto, że ode mnie – od mojego zaangażowania, działania, mojej pracy – zależy nawrócenie innych, wychowanie innych, zbawienie innych. Ks. Krzysztof w sposób delikatny pokazał mi, że tylko Jezus może zbawiać, przemieniać, nawracać, a drogą do tego jest Jego Pascha. Do dzisiaj mam karteczkę od ks. Krzysztofa, na której napisał: „Życzę Ci, Basiu, paschalnej «klęski»”. I może czasem o tym zapominam w tempie życia, zaangażowania, ale ks. Krzysztof – jak wierzę, z nieba – przypomina mi, że tylko Jezus jest drogą, że tylko Jego Krzyż jest drogą i po niej chcę iść.
Niech Bóg będzie uwielbiony w życiu i posłudze ks. Krzysztofa. Niech będą Mu dzięki, że postawił go na mojej drodze życia i powołania. Potem jeszcze wielokrotnie ks. Krzysztof przyjeżdżał do Carlsbergu, prowadził oazy i inne spotkania. Ostatni raz widzieliśmy się w czerwcu 2016 r., kiedy w fantastyczny sposób prowadził sesję o uczuciach niekochanych, w czerwcu 2018 r. miał mówić o… uczuciach kochanych. Wierzę, że o radości, miłości, pokoju rozmawia już teraz w niebie ze świętymi, że „z góry” patrzy na nas i ciepło się uśmiecha.